در ایران باستان بجای کلمات خانم و آقا که ریشه مغولی دارند، اجداد خوش سلیقه ما به زن، "مِهربانو" می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند :)

و به مرد، "مِهربان" می‌گفتند به معنای نگهبان مهر :)

همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ...
"مِهربانو " همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست ...

"مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست ...

حال تو چه مهربانویی یا مهربان، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود.
(دکتر ایرج وثوق)

* تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی :)